Zreal­i­zowano w roku 2002 w budynku Martin-Gropius-Bau Kliniki Krajowej w Eber­swalde na zlecenie Krajowego Urzędu Budowlanego w Bernau i Minis­terstwa Finansów Brandenburgii.

Na pięciu wiel­kich płas­kich ekranach, ustaw­ionych między fila­rami w atrium Kliniki Krajowej w Eber­swalde, widać ręce bieg­nące na czubkach palców. Atrium ze szklanym dachem, znaj­du­jące się w budynku głównym, przez którego prze­jścia goście, pacjenci i personel wchodzą do hallu i do otacza­ją­cych części budowli, jest jednym z wielowarst­wowych punktów węzłowych całego zespołu. Tu spotykają się ze sobą różne szybkości – ludzie chcący się zare­je­strować, idący do kafe­terii, osoby umówione, które czekają albo tylko patrzą i spacerują wokół bloku. Bieg­nące ręce, uwol­nione niczym w teatrze cieni, pokazują się na płaskim, czarnym tle. Są to różne rodzaje dłoni, starsze i młodsze, każda ma inny „styl chodzenia“ i szybkość. Niek­tóre na jakiś czas zatrzy­mują się i „patrzą“ w przestrzeń, inne prze­b­ie­gają we dwie lub trzy przez ekrany moni­torów. Analog­icznie do ruchów gości, pacjentów lub personelu kliniki te bezsze­lestnie bieg­nące ręce poprzez zabawę i bez dramaty­cznych punktów kulmi­na­cyjnych aranżują proste gesty, codzi­enne ruchy, spotkania.