Zrealizowano w roku 1997 na zlecenie berlińskiego Senatu ds. Budownictwa, Mieszkań i Ruchu Drogowego jako element oznaczenia dawnego śródmiejskiego przejścia granicznego Oberbaumbrücke w Berlinie.
Włączająca się na zasadzie przypadku gra neonów zaznacza znajdujące się w centrum miasta dawne przejście graniczne Oberbaumbrücke. Dwie okrągłe podświetlarki z akrylu, każda o średnicy 100 cm, są zamontowane w środkowych dźwigarach mostu kolejki nadziemnej nad Szprewą. W podświetlarkach znajdują się po trzy zagięte neonówki (świecące na żółto, czerwono i niebiesko), przedstawiające zarys ręki w różnych pozycjach. Są to gesty tytułowej gry „Kamień–papier–nożyczki“. Czerwona linia pokazuje rękę płaską (papier), żółta – wyprostowane palce (nożyczki), niebieska tworzy zarys zaciśniętej pięści (kamień). Dwa systemy jarzeniówek, obsługiwane włącznikiem zmierzchowym od nastania ciemności do godziny 1 w nocy, sterowane są przez generatory losowe, co 6 s prezentują inną pozycję ręki. Obiekty uformowano w sposób nienarzucający się: powinny robić wrażenie czegoś oczywistego, jak tablice ze znakami drogowymi. Nie postawiono znaku, który byłby widoczny z daleka, lecz taki, który integruje się zarówno z historycznym mostem, jak z nowo dobudowaną częścią środkową. Kamień wygrywa z nożyczkami, nożyczki z papierem, papier z kamieniem – grę tę, podobnie jak rzut monetą, stosuje się na całym świecie, gdy trzeba podjąć decyzję szybko i niezależne od argumentów. Na zasadzie przypadku jedna strona góruje nad drugą lub jest jej podporządkowana, co nie znaczy, że jest generalnie słabsza lub silniejsza od drugiej. Każdorazowy podział władzy to wyłącznie efekt kombinacji: w Kamień papier nożyczki rywalizacja, gra o władzę i próby sił podlegają ironicznej konkretyzacji. Dwie osoby stoją naprzeciw siebie i starają się podjąć decyzję, w której nie wchodzi w rachubę ani argumentacja, ani rozwiązanie siłowe. Za pomocą gry losowej dzieło artystycznie oddaje podział miasta i znaczenie mostu jako wewnątrzmiejskiego przejścia granicznego w latach 1972–1989. Przy użyciu zredukowanych środków stylistycznych postawiono pytanie, na ile decyzje polityczne o historycznym znaczeniu ostatecznie zależą od przypadku, a zatem implikują moment dowolności. Goldberg buduje myślowy pomost między przeszłością a teraźniejszością i podejmuje temat politycznie kontrowersyjny. Element zabawowy staje się ironicznym komentarzem dla domniemanych konieczności obecnych we współzawodnictwie systemów i jego historycznego znaczenia. Jest to znak uniwersalnie zrozumiały.