Obiekt świetlny z konturów neonowych zawies­zonych na cien­kich linkach stalowych, świecący na niebiesko, ca. 300 x 210 x 160 cm, metalowy lustro, 2011 r.

Hory­zon­talne neonowe linie obrysu to bezpośrednie plas­ty­czne real­izacje szraf, znanych z rysunków chmur na śred­niowiecznych mapach: rysunek, obiekt i insta­lacja świetlna są ze sobą tak połąc­zone, że trans­for­mowany rysunek chmury, jako obiekt realny i ilumi­nowany, akcen­tuje przestrzeń miejską. Przez swą sztuczność obiekt ma wielką siłę poet­ycką i przy­ciąga widzów. Chmura jest nam znana jako codzi­enne zjawisko natu­ralne, służąc jako prog­noza lub metafora ludz­kich uczuć. Mówimy, że ktoś „zach­murzył się“ albo „buja w obłokach“. Jako symbol chmura oznacza inny świat, tęsknotę za dalekimi podróżami, brak granic, wolność myśli. To uniw­er­salna metafora tęsknoty.