Projekt zrealizowano w roku 2012 jako trwałą instalacją w Parku Rzeźb Fundacji Herberta Gerischa w Neumünster. Stylizowana chmura z błyszczącego, białego tworzywa sztucznego o wymiarach 300 x 200 x 200 cm, umieszczona na wysokości 580 cm, obracana, na czubku trawersu o długości 450 cm, który unosi się nad domem mieszkalnym.
Maszt i trawers tworzą kątownik metalowy, sięgający ponad dach domu i obracany. Jest on ustawiany przez wiatr, a poza tym można go ręcznie przechylać o 360° przy użyciu uchwytu, umocowanego na wysokości piersi. Kątownik jest owinięty polerowaną stalą szlachetną. Cumulus 11.08 unosi się nad prywatnym domem pary fundatorów, Herberta i Brigitte Gerischów, bungalowem z lat 60-tych, oddzielonym od ulicy wysokim betonowym murem i bramą metalową, dlatego niewidocznym dla przechodniów. Z poziomą linią muru łączy się pionowa linia pałąka z chmurą i ten system współrzędnych tworzy kolejną przestrzeń. Chmura jest jedyną oznaką, że za murem znajduje się dom, wskazując na niego i na Fundację Gerischa niczym strzałka na mapie. Poprzez kumulusa, zwanego także chmurą kłębiastą, Goldberg utrwalił formę chmury, która powszechnie uchodzi za szczególnie piękną: klasyczny obłok jak z obrazka (baranek), z płaskim spodem i lśniąco białymi, okrągłymi formami u góry. Zamkniętą formę rzeźby podkreśla błyszcząca powierzchnia, Cumulus 11.08 w swej stylizacji różni się od naturalnego pierwowzoru. Na prawdziwym niebie ta syntetyczna chmura robi wrażenie sztucznego rekwizytu. „11.08“ – dodatek do tytułu informuje, że chmurę sfotografowano w sierpniu 2011 roku: utrwalenie ulotnego momentu w ruchu sugeruje bezczasowość. Chociaż chmury „płyną“ i patrzymy za nimi zatopieni w myślach, naturalny ruch chmur został tu zanegowany. Chmura w Parku Rzeźb Gerischa krąży wokół masztu niczym trzymana na sznurku. W przeciwieństwie do naturalnych obłoków ich odpowiednik jest uchwytny i dotykalny. Cumulus 11.08 dołączył do stale poszerzanego zbioru dzieł w Parku Rzeźb Gerischa. Od roku 2005 dobiera się je według kryterium, którym są temat związku sztuki współczesnej i krajobrazu oraz kwestia, w jaki sposób sztuka przedstawia pełne tęsknoty wyobrażenia natury. Praca Goldberga pyta zarówno o specyficzne ukierunkowanie miejsca, jak i o indywidualne, historyczne i społeczne utopie, kryjące się za współczesnymi wyobrażeniami idylli: za pomocą chmur ludzie przenoszą się w marzeniach gdzie indziej, uciekają od rzeczywistości. Budują sobie „zamki w obłokach“, gdzie umiejscowione są iluzoryczne wyobrażenia i pragnienia. Cumulus 11.08 to szyfr, znak, a zarazem forma projekcji i obraz tęsknoty.
Foto: Thorsten Goldberg