Projekt zreal­i­zowano w roku 2012 jako trwałą insta­lacją w Parku Rzeźb Fundacji Herberta Gerischa w Neumün­ster. Styl­i­zowana chmura z błyszczącego, białego tworzywa sztucznego o wymi­arach 300 x 200 x 200 cm, umieszc­zona na wysokości 580 cm, obra­cana, na czubku traw­ersu o długości 450 cm, który unosi się nad domem mieszkalnym.

 Maszt i trawers tworzą kątownik metalowy, sięga­jący ponad dach domu i obra­cany. Jest on ustaw­iany przez wiatr, a poza tym można go ręcznie przechylać o 360° przy użyciu uchwytu, umocow­anego na wysokości piersi. Kątownik jest owinięty polerowaną stalą szla­chetną. Cumulus 11.08 unosi się nad prywatnym domem pary funda­torów, Herberta i Brigitte Gerischów, bunga­lowem z lat 60-tych, oddzielonym od ulicy wysokim betonowym murem i bramą metalową, dlatego niewidocznym dla prze­chod­niów. Z poziomą linią muru łączy się pionowa linia pałąka z chmurą i ten system współrzęd­nych tworzy kolejną przestrzeń. Chmura jest jedyną oznaką, że za murem znaj­duje się dom, wskazując na niego i na Fundację Gerischa niczym strzałka na mapie. Poprzez kumu­lusa, zwanego także chmurą kłębi­astą, Gold­berg utrwalił formę chmury, która powszechnie uchodzi za szczególnie piękną: klasy­czny obłok jak z obrazka (baranek), z płaskim spodem i lśniąco białymi, okrągłymi formami u góry. Zamkniętą formę rzeźby podkreśla błyszcząca powierzchnia, Cumulus 11.08 w swej styl­izacji różni się od natu­ral­nego pier­wow­zoru. Na prawdziwym niebie ta synte­ty­czna chmura robi wrażenie sztucznego rekwizytu. „11.08“ – dodatek do tytułu infor­muje, że chmurę sfotografowano w sierpniu 2011 roku: utrwalenie ulot­nego momentu w ruchu sugeruje bezcza­sowość. Chociaż chmury „płyną“ i patrzymy za nimi zatopieni w myślach, natu­ralny ruch chmur został tu zane­gowany. Chmura w Parku Rzeźb Gerischa krąży wokół masztu niczym trzy­mana na sznurku. W prze­ci­wieństwie do natu­ral­nych obłoków ich odpowiednik jest uchwytny i dotykalny. Cumulus 11.08 dołączył do stale posz­erzanego zbioru dzieł w Parku Rzeźb Gerischa. Od roku 2005 dobiera się je według kryterium, którym są temat związku sztuki współczesnej i krajo­brazu oraz kwestia, w jaki sposób sztuka przed­stawia pełne tęsknoty wyobrażenia natury. Praca Gold­berga pyta zarówno o specy­ficzne ukierunk­owanie miejsca, jak i o indy­wid­u­alne, histo­ryczne i społeczne utopie, kryjące się za współczes­nymi wyobraże­niami idylli: za pomocą chmur ludzie przenoszą się w marzeniach gdzie indziej, uciekają od rzeczy­wis­tości. Budują sobie „zamki w obłokach“, gdzie umiejs­cowione są iluzo­ryczne wyobrażenia i prag­nienia. Cumulus 11.08 to szyfr, znak, a zarazem forma projekcji i obraz tęsknoty.

Foto: Thorsten Goldberg